Mezelf promoten doe ik liever offline.

Ver weg van Zuckerberg, de ritme van de algo, like-anxiety, Twitter-reacties op LinkedIn-posts. En des te dichterbij notitieblaadjes, fotoboekjes, real life validatie, creatieve koppen en vlekkende inktpatronen.

Dit keer ging die promo zo:

1. Het zinnetje WIE DIT LEEST IS EEN LEZER kalkte ik al zeker 6 jaar in diverse notities. Het was een note to self: lezers zijn overal. (En iets in de trant van “jij ziet mij, dus ik besta”, maar daar werk ik aan.)
2. De foto is van mijn 1997-versie. Ergens zit ze nog in mij, onder de lagen van alle ikken van de afgelopen jaren. Wist je dat vrouwen het meest zelfverzekerd zijn in hun 9^de levensjaar? Zomaar een treurig feitje.
3. Met die elementen ging ik naar As You Were. De ideeënstroom van de boys kwam vlot op gang en Roy bedacht het finale ontwerp. Een ware inception: een scan, van een analoge foto, in een website, met de smartphone gefotografeerd, met de risoprinter afgedrukt. (Zolang ik het zelf maar snap.)
4. Die risoprint werd verwezenlijkt door de drukkers van Knust Press, die al meer dan 40 jaar toffe prints maken in Nijmegen. Ik mocht meekijken hoe ze tot de druk kwamen en met slechts vier kleuren en twee inktlagen de druk maakten. <3
5. In mijn nopjes met het eindresultaat beschreef ik de kaarten met boodschappen aan de ontvangers. Met fineliner uiteraard, in mijn eigen gekladderde kaligrafie, oftewel kladdigrafie.

• En dan eindelijk, de brievenbus in.

Een proces. Met zoek- en priegelwerk, ideeënstromen, printpatronen, 5 breinen, 5 paar handen (en ten minste 3 mentale stoornissen). En dat allemaal, alleen maar omdat ik wil zeggen:

JIJ LEZER, IK SCHRIJVER (MET VETTE WEBSITE)

Dat proces, met alles wat je onderweg tegenkomt,

ik zou niet zonder willen.