Het was heel anders dan mijn kennismaking met bijvoorbeeld Goya, een andere favoriet. Deze kunstenaar ben ik gaan bewonderen door zijn achtergrond en oeuvre te bestuderen. Bij Seet was dit een heel ander verhaal. Puur de aanschouwing van haar kunst raakte me diep. Bij mijn eerste bezoek aan haar atelier snelde ik al binnen elke minuten na binnenkomst naar het toilet, omdat ik me geneerde voor de hevige emotie die ik voelde.

Nu er heel wat jaren zijn verstreken sinds die eerste aanschouwing, vind ik haar werk nog steeds prachtig, maar niet meer zo overweldigend als toen. Gelukkig, want het zou een tikkeltje ongemakkelijk zijn geworden als ik bij elk bezoek aan het atelier in huilen was uitgebarsten.

Niet dat Seet dat erg zou vinden, overigens.